Het lijdensverhaal vraagt om geloof en wekt de hoop in ons

Overdenking tijdens de Mis op Palmpasen 2018 Mariakerk en Willibrordkerk

Lieve zusters en broeders, binnen en buiten de kerk staan we met velen in deze dagen stil bij het lijden en sterven van Jezus Christus. Uit de populariteit van de Mattheus Passion en de grote belangstelling voor The Passion blijkt dat ook in ons land niet alleen de gelovigen die naar de kerk gaan, maar zeer velen gefascineerd zijn door het verhaal van Jezus’ lijden.
Het is zo’n bijzonder verhaal en het heeft in onze mensengeschiedenis plaatsgevonden. We zien het onschuldig lijden van mooi en voortreffelijk mens. Dat roept bij iedereen gedachten en beelden op van de velen slachtoffers van oorlog en geweld, van pesterijen tot schadelijke ideologieën. We zien de lelijkheid die mensen elkaar kunnen aandoen. We zien ook degenen die hun handen in onschuld wassen. En dat vrienden elkaar laten vallen. Zo wordt het ook ons eigen verhaal van onrecht, schuld en zwakheid.

Maar het lijdensverhaal is meer dan een indrukwekkend beeldverhaal van menselijk lijden. Want het bijzondere is dat God zelf zich vernederd heeft en zich ondergedompeld heeft in menselijk lijden en schuld. Jezus heeft de beker van het lijden tot de bodem leeggedronken. Uit liefde voor deze wereld. Dat ze niet te gronde zou gaan. Dat het kwade niet het laatste woord heeft. Dat er steeds hoop zou zijn.

De verrijzenis van Christus is de kant van het lijdensverhaal dat er voor ons onherroepelijk bij hoort. Dat is niet uit te beelden. Dat vraagt om geloof. Laten wij het lijden van Jezus niet alleen – hoewel ook dat nodig en heilzaam is – als scenes van menselijk leed en kwaad en schuld en zwakheid zien. Het is ons overgeleverd als het Evangelie van de hoop en de barmhartigheid van God voor ons en alle mensen. Het lijdensverhaal is een medicijn tegen cynisme en onverschilligheid. God raakt ons er in aan en wekt de hoop in ons.
Daarom versieren we de kruisbeelden in onze huizen met de nieuwe Palmtakjes die in het leven van alledag ons nieuwe moed en hoop geven. Vandaar de bekende christelijke uitroep:
“Wij aanbidden u Christus en loven U, omdat Gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost”. Amen

(c) Pastoor Martin Los

Afbeelding Jan Toorop bron: http://www.deoudrotterdammer.nl/archief/dor/2011/week42_jaargang7/files/assets/seo/page23.html

De waarheid doen is leven in het licht.

Preek op de 4e zondag in de Veertigdagentijd 11 maart 2018 in Mariakerk en Willibrordkerk

Lieve zusters en broeders, als er één tekst is die het hele Evangelie samenvat, ja de hele Heilige Schrift, en ook ons hele geloof, dan is het wel deze: “Zozeer heeft God de wereld liefgehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven opdat ieder die in Hem gelooft niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben” 1).
Deze woorden van Jezus zelf, in een nachtelijk gesprek met Nikodemus, zou elke christen uit zijn hoofd moeten kennen. Nikodemus behoorde tot de Farizeeën. Een hele conservatieve religieuze partij die sterke nadruk legde op precies navolgen van godsdienstige wetten en ontelbare daarvan afgeleide regels. Door deze nadruk op uiterlijke regels hielden ze een systeem in stand van beoordelen en veroordelen van mensen, en dus van rangen en standen. Jezus hield hen steeds voor dat ze daarmee eigenlijk de godsdienst verduisterden. Hij liet hen zien dat echte godsdienst mensen blij moet maken en dat ze uit vrije wil het goede gaan doen. Niet uit angst voor straf of uitsluiting, maar omdat ze God ontdekt hebben als hun liefdevolle genadige Vader in de hemel.
Vanwege die boodschap wantrouwden de Farizeeën Jezus. Ze zagen hem als een gevaar. Iemand die de culturele normen en waarden ondermijnde. Volgens hen ging hij op een ontoelaatbare wijze op de stoel van God zitten.
Maar bij Nikodemus was een lichtje gaan branden, een verlangen ontstaan. Hij was geraakt door Jezus. Hij was alleen bang om daar voor uit te komen, bang voor zijn vrienden, dat ze hem uit de partij zouden zetten en voortaan met de nek aankijken. Daarom zocht hij in het donker van de avond Jezus op. Heel fijntjes legt Jezus Nikodemus uit dat de man op een beslissend moment in zijn leven is aangekomen..
Hij is nu nog heimelijk naar Jezus toegekomen, in het donker, maar als Nikodemus echt in Jezus ‘het licht ziet dat in de wereld gekomen is’ dan kan hij niet anders, dan Jezus als de waarheid omarmen en zelf in het licht van de waarheid leven: “ieder die slechte dingen doet, heeft een afschuw van het licht want dan ziet iedereen waar hij me bezig is, maar wie de waarheid doet, gaat naar het licht”
Dus als Nikodemus echt ontdekt heeft dat Jezus door God gezonden is, ja zelfs de Zoon van God is, dan kan hij niet meer terug. En als straks zijn vrienden en partijgenoten Jezus aan het kruis laten slaan dan zal Nikodemus in Jezus niet de godslasteraar en misdadiger zien zoals zijn vrienden, maar het medicijn dat de wereld nodig heeft om weer Gods liefde met hart en ziel te ervaren. Denk maar, legt Jezus hem uit, aan de koperen slang op een paal die Mozes in de woestijn aan de mensen voorhield. Iedereen die opkeek naar die slang werd genezen van een dodelijke kwaal die was uitgebroken. Zo geneest Jezus ons door zijn kruis van de macht van het kwade en dood. Het enige wat we hoeven te doen, is zijn kruis voor ogen houden. Dwaasheid in de ogen van de wereld, een ergernis in de ogen van velen, maar het is de wijsheid en de barmhartigheid van God.
Hij schenkt ons daardoor een nieuw leven. Leven in het licht. “God die rijk is aan barmhartigheid heeft wegens de grote liefde waarmee Hij ons heeft liefgehad ons met Christus ten leven gewekt’ 2) schrijft Paulus aan de gelovigen in Efese.
Geloven is dat we dat medicijn, geheel gratis medicijn, aanvaarden als voldoende voor ons en voor alle mensen.
Geloven is ook dat we ons dan durven verbinden met Jezus. We moeten niet uit angst voor wat anderen denken, ons verlangen de mond snoeren. Wie leeft in het licht, zegt Jezus, heeft niets te vrezen. Alleen mensen die verkeerde dingen doen, zijn bang voor het licht, omdat ze iets te verbergen hebben. Maar als je eerlijk verlangt als een kind van God te leven in het licht van Jezus hoef je niet bang te zijn. Daar hoef je niet voor in je schulp terug te kruipen. Dan verlang je alleen maar meer en meer spontaan het goede te doen.
Beoordeel en veroordeel elkaar niet. Daar heb je helemaal geen tijd voor als je ziet wat je allemaal zelf kunt betekenen voor je medemens die hulp nodig heeft, en de kansen die het leven biedt.  Er komt zoveel energie en hartelijkheid vrij als we niet meer hoeven te denken aan zonde en schuld. Door het kruis ligt dat achter ons. Heb veel meer oog voor Gods genade. We zijn vrijgemaakt voor een nieuw leven. Een leven in het licht van de waarheid.
Is het u opgevallen dat Jezus over de waarheid spreekt, niet als iets abstracts? Iets waarover je eindeloos kunt discussiëren en waarom je elkaar kunt demoniseren. “Ieder die de waarheid dóet, gaat naar het licht” zegt Jezus aan het einde van het gesprek met Nikodemus. Echte waarheid is iets dat je doet. Het mag gezien mag worden. Jíj mag gezien worden! Dat je een echt mens blijkt uit wat je doet en hoe je leeft. Geen perfecte mensen, maar echte mensen. Of zoals Paulus zegt in zijn brief: “Gods werk zijn wij, geschapen in Christus Jezus, om in ons leven de goede daden te realiseren die God voor ons al bereid heeft’.1)  In het ware licht zie je zoveel meer en kun je zoveel meer doen. Laten we aan de slag gaan. Amen

(c) Pastoor Martin Los
Schriftlezingen voor deze 4e zondag in de Vastentijd (r.k. lectionarium)
1) 1e lezing: Efeziërs 2:4-10
2) Evangelie: Johannes 3:14-21
Afbeelding: Study for Nicodemus Visiting Jesus, 1899 – Henry Ossawa Tanner