Homilie op de 2e Adventszondag 5/6 december Willibrordkerk en Mariakerk

Voorgeschreven lezingen voor deze zondag in het universele lectionarium van de r.k. kerk voor zon- en feestdagen (Jaar C). 1e lezing: Baruch 5:1-9;  2e lezing: Fiipenzen 1:3-6,8-11 Evangelie: Lucas 3:1-6

Lieve zusters en broeders, dit weekend wordt overal Sinterklaas gevierd. Kinderen hebben er naar uitgekeken. Ouders hebben zich erop verheugd.
Laten we even niet kijken naar de discussies over het uiterlijk van de Pieten. En laten we even niet ons hoofd schudden over de invloed van de commercie op het feest. Laten we ons afvragen hoe het komt dat Sinterklaas zo populair is.
We zien een man met witte krullen en een witte baard. Dat duidt op iemand die een zeer hoge leeftijd heeft bereikt. Ouder dan wie dan ook. In de Bijbel wordt gesproken over God als een oude van dagen. Hij was er al voor er iets of iemand was.

H.Nicolaas.Leven2015Er is kennelijk in veel mensen behoefte aan een figuur die boven onze aardse pietluttigheden verheven is. Vol wijsheid. In elk geval willen we kinderen dat beeld meegegeven door de verschijning van de goed heilig man.
Hij is niet alleen wijs als niemand anders. Hij is ook pure goedheid. Want waar hij komt worden pepernoten gestrooid, suikergoed en marsepein uitgedeeld en geschenken gegeven. Hij gooit wat in je schoentje. Wat je nodig hebt op je levensweg
Bovendien weet hij alles. Het staat geschreven in zijn grote boek. Hij is rechtvaardig, maar vooral barmhartig.
Zo komt Sinterklaas als het goed is over als een beeld van God, de Vader, wijs, overvloeiende goedheid, rechtvaardig en barmhartig.
Als bisschop is Sinterklaas ook beeld van Jezus Christus die zijn apostelen de wereld in zendt om de mensen in aanraking te brengen met Gods liefde en barmhartigheid.
Is het niet opmerkelijk dat veel mensen in onze “ontgoddelijkte” wereld behoefte hebben aan een bijna tastbaar beeld van onbekende god? Als is het maar voor even?

We ervaren dat we leven in een onvolmaakte wereld. En dat we zelf onvolmaakt zijn. We hebben allerlei tekorten. Schamen ons voor dingen die we deden. Dat wekt de droom in mensen naar een volmaakt wezen die ons verzoent met onze tekorten en gebreken, en die zijn hand over zijn hart haalt waardoor onze ongerechtigheden worden uitgewist.
Iemand die de pijn van ons menselijk bestaan verzacht. In elk geval willen de ouders hun kleine kinderen dat beeld niet onthouden. Door het Sinterklaasfeest te vieren geven mensen het hun kinderen in hun rugzakje mee voor hun leven onderweg.

De Joden in die tijd voor Jezus leefden ook met een droom. Een droom die hen overgeleverd was van vader op zoon en moeder op dochter. Die droom werd door Baruch in zijn boek opgeschreven. De belofte van God dat zijn volk naar Jeruzalem uit ballingschap zou terugkeren: “Jeruzalem leg uw rouwkleed af. Bekleed je met Gods heerlijke schoonheid…..Jeruzalem, ga op de hoogte staan en kijk naar het Oosten, daar zijn uw kinderen weer samen op het woord van de Heilige…eervol brengt God hen terug”.
Wanneer je in Jeruzalem bent en je kijkt naar het Westen, richting kust dan zie je een groen landschap met bomen en sinaasappels. Maar naar het Oosten begint meteen de woestijn.
Die kant uit zijn ooit de inwoners gedeporteerd richting Syrie en Irak en Perzië. Zouden ze ooit weer terugkeren? Op welk moment en hoe?

Ineens gaat het gerucht dat een profeet, Johannes, mensen oproept om hun leven te beteren, en hen doopt in de Jordaan. Dat is de rivier die daar in het Oosten van Jeruzalem dwars door de woestijn loopt.
Duizenden mensen komen op hem af. Is het vreemd dat de harten sneller gingen kloppen. Men dacht: nu gaat de belofte in vervulling, de droom van het volk van God dat terugkeert naar Jeruzalem, een volk dat vernieuwd was, en klaar voor God.
Inderdaad ging de droom toen in vervulling. En door Johannes de Doper werden de mensen voorbereid op de komst van Jezus, de Messias, de lang verwachte Zoon van God.

Zo kan ook het Sinterklaasfeest mensen openen voor de aanwezigheid voor God in deze wereld. Ook in eigen leven. Misschien eerst en alleen als een soort droom. Een vermoeden dat onze tekorten, onze schaamte en schuld toch niet het laatste woord hebben over ons leven. Maar een oneindige goedheid, een oceaan van liefde die God heet.

Wij hebben als gedoopte christenen het voorrecht om deze God te kennen als gemeenschap van liefde, Vader, Zoon en Heilige Geest. We moge die God kennen door ons geloof in Jezus Christus.
Hij is geen droom of illusie, maar werkelijk als mens geboren en in deze wereld gekomen. In onze geschiedenis. Daarom noemt de evangelist Lucas ook zo nauwkeurig de tijd waarin Johannes de Doper optrad. Net als bij de geboorte van Jezus.
Christus is in de wereld gekomen, niet alleen de wereld van 2000 jaar geleden, maar ook van nu, want zijn persoon en betekenis overstijgen elke tijd. We mogen zelf leven vanuit onze verbondenheid met Hem en met God.
Daardoor dromen we als gelovigen niet alleen van vergeving en verzoening, van goedheid en genade. We mogen die zelf ervaren. Gesteund door heel de kerk op aarde.

Maar laten we niet vergeten: we mogen doordat we het met Jezus en met Gods liefde wagen ook bij andere mensen de hoop wekken dat hun droom niet bij een droom hoeft te blijven. Een droom die zoals met Sinterklaas even gedeeld wordt met velen, maar daarna weer ingehaald wordt door de rauwe werkelijkheid.
Maar de droom kan ook zelf werkelijkheid worden. We mogen door ons geloof en door onze liefde voor de Heer iedereen op Jezus wijzen zoals eens Johannes de Doper

De Heilige Nicolaas is een van de grote heiligen van de kerk. In de Oosterse Kerken is hij zelf na Maria de grootste. Hij toont ons hoe mooi en aantrekkelijk het is om een beetje op God te lijken. We mogen dat allemaal doen als kinderen van God. Geven zonder er iets voor terug te verlangen. Doen vanuit de wijsheid dat liefde toch echt het laatste woord heeft. Niet alleen vandaag. Maar elke dag die God ons in zijn goedheid geeft. Een gezegend Sint Nicolaasfeest toegewenst. Amen

© pastoor Martin Los.