A new kid on the block.

Toespraak tijdens de afscheidsviering voor mijn dochter Rosa in de Mariakerk op vrijdag 26 augustus 2016

A new kid on the block
Lieve mensen, ieder mens is uniek en alle mensen zijn gelukkig verschillend. Maar van sommige mensen geldt dat ze echt het verschil maken waar zij verschijnen. Zo iemand was en blijft Rosa. “A new kid on the block” zo zou ik haar willen typeren. Dat nieuwe meisje dat komt wonen in een woonblok en een nieuwe fase inluidt.
Wanneer in een buurt een nieuw gezin komt wonen, en de kinderen gaan op straat spelen dan verandert de buurt een beetje. Maar sommige kinderen zorgen voor structurele veranderingen. Zo’n kind is a new kid on the block. Zo iemand was Rosa.

In ons gezin
Dat gebeurde al in ons gezin, bij haar bij haar geboorte. Drie lieve mooie kinderen waren al geboren voor zij kwam. De eersten zoals baby’s er in de regel uitzien bij de geboorte: het hoofd een beetje gedrongen nog, geboortevet op hun lichaam. Maar Rosa kwam uit de moederschoot als van een glijbaantje in de handen van de dokter. Het blauwe ogen wijd open. Armpjes uitgestrekt naar ons toe. Als ze kleertjes aan had gehad, had het ons niet verbaasd. En in plaats van gezonde kreten van geboortepijn, leek ze meteen al iets te willen zeggen. We voelden als ouders meteen: dit is een heel bijzonder kind. Wat zal ervan haar worden nu ze bij de geboorte al zo wijs lijkt? Ze was in alles de eerste. En inderdaad maakte ze in ons gezin een behoorlijk verschil tot zegen en plezier van ons allemaal.

Ook door haar naam
Ook bij de doop ging het anders. De andere kinderen waren gedoopt door collega’s omdat ik graag als vader naast Nelleke wilde staan. Maar op de zondag van haar doop begin december was de hele wereld bedekt met een laag dikke sneeuw. Verkeer was vrijwel onmogelijk. De collega belde af. Zo kwam het dat ik haar zelf als enige van de kinderen gedoopt hebt. Kind van mensen en kind van God. Ze had toen al duidelijk rode haartjes en ze lachte iedereen toe. Vandaar haar naam: Rosa.

In De Meern en later overal
Toen we hier kwamen wonen in 1987 kreeg de Meern ook A new kid on the block. Dat merkte als eerste de school. De klas weerde haar in eerste instantie af als een nieuwe eend in de bijt. Ze riepen haar na: heilig rooms rood knollewijf. Ze kwam huilend thuis. Maar ze rechtte haar rug, ging met opgeheven hoofde weer naar school. En binnen korte tijd was ze geaccepteerd en zorgde ze voor een nieuwe geest in de klas.
Zo bleef het bij de studie, bij de ondernemingen waar zij werkte. Haar oprechtheid, creativiteit en ondernemingsgeest en positieve instelling werkten overal als vitamine en geneesmiddel: the new kid on the block.

Leer van de dieren, onze medeschepselen
Gaandeweg bleek haar passie voor dieren, vooral paarden en honden. Ze ontwikkelde een bijzonder gevoel voor hen. En zij voor haar. Ze gaven haar toewijding en genegenheid terug te midden van haar turbulente werkzame leven en het moderne gehaaste levensgevoel. Daarom heb ik voor dit afscheid de woorden van Jezus gekozen die ook in die tijd zag hoe mensen op jacht konden zijn naar allerlei voorbijgaande materiele dingen, maar aan eigenlijk leven en begrip voor het mysterie van het leven kwamen ze niet toe. Hij zei tegen zijn leerlingen: “kijk naar de vogels in de lucht. Ze zaaien niet en maaien niet en verzamelen niet in schuren, maar uw Vader in de hemel zorgt voor ze”. Rosa kéék naar de vogels in de lucht als een kind dat wijs wordt in de school van het leven, een echter zoeker naar het verborgen rijk van God en de waarden daarvan. Vooral in de weidse luchten boven de Loosdrechtse plassen waar ze een aantal jaren op een echt klassieke kotter woonde, en later in de luchten van de Flevopolder. Ze kon jaloers zijn op al die wezens zonder onze zorgen. Daarom leerde ze van hen. En van de paarden en de honden waarover zij zich ontfermde en voor wie ze zorgde en God als het ware een handje hielp. Zo zette Rosa zichzelf niet op de eerste plaats, maar ze was vol verwondering, dankbaarheid en vertrouwen. En ze kon heel verontwaardigd worden als zogenaamde paarden- en hondenliefhebbers hun dieren niet goed behandelden.

Een bijzonder drietal
Haar drie honden die haar tot het laatst begeleiden, had ze geadopteerd. De laatste twee zwerfhonden uit Griekenland. Zie je wel: weer the new kid on the block. Nu in de wereld van hondenliefhebbers. Want waarom puppies kopen van handelaren met veelal alleen winstoogmerk als er arme dieren rondlopen die je een thuis kunt bezorgen? Ze durfde het risico aan. En tot het laatste moment waren Djago, Nova en Ricky, een grote troost voor haar.
Toen ze aan huis en bed gebonden was, en bijna niets meer kon, keek ze hoe de honden loom om haar heen lagen en met een lome blik en schuin oog af en toe naar haar keken, viel alle zorg en angst van haar af: ze werd kalm en vredig en genoot van de rust.

rosamirjamlos

Selfie april 2016

A new kid on the Blog
Tijdens haar ziekte die zich ongeveer een jaar geleden openbaarde en die kort daarop ongeneeslijk bleek te zijn, bleek ze dezelfde Rosa te zijn. Ondanks haar enorme teleurstelling klaagde ze geen moment: waarom heeft mij dit nu getroffen? Ze onderging haar lijden niet alleen maar passief, maar ze trachtte te begrijpen wat er gebeurde. Ze gedroeg zich in alle opzichte actief om hulpverleners te helpen. En lotgenoten. Ze wilde andere mensen leren met hun ziekte om te gaan, en vooral dat hulpverleners en familie en vrienden van zieken beter met hen kunnen omgaan. Dat zit soms in kleine dingen. Ze was dus ook weer kritisch, maar nooit afkrakend, altijd toekomst gericht. Velen van jullie hier aanwezig hebben haar Blogs gelezen. Die staan hier vol van. Vaak waren de teksten van de Blogs ook vol humor en ironie, om haar lijden en dat van de lezers te verzachten. Jullie raden het al: the new kid on the Block was nu ook A new kid on the Blog. Bewaar ze. Herlees ze *). Of lees ze voor het eerst. Ze kunnen je helpen. Zo blijft ze tot ons spreken.

Pastorale instelling
Daarom stemde ze in dat er een aflevering over haar gemaakt zou worden voor de SBSTalpaserie “de laatste keer” om mensen inzicht te geven in de weg van de ernstige, sterfelijk mens die zij was **). Een bijna pastorale instelling. We hebben allemaal diep respect voor Rosa, en voor de waardige wijze waarop ze met haar ziekte en lijden is omgegaan. Ze wilde niemand belasten. Ze bleef zichzelf. Drie maanden gelden nog organiseerde ze grotendeels met laptop op bed een weekend marathon voor het Wilhelmina Kankerfonds, WKF, op de manege. Bernesse, waar haar reusachtige paard Max een box had. Natuurlijk was ze er zelf even bij. Opbrengst 7500 Euro.

Zo jong maar in levenservaring en wijsheid ons allen vooruit
Ik heb haar ook gezegd dat zij die bij de geboorte en als kind er al zo wijs uitzag, nu door haar lijden en naderende dood ouder en wijzer was dan wij allen, ook ons als ouders. En ik heb haar bedankt voor haar mooie integere wijze leven in ons midden. Veel te kort. Maar voor wie echt leeft is er geen te vroeg of te laat. Het gaat erom of je tot de kern van het mysterie van het leven gekomen bent. Dat heeft Rosa. We moeten haar nu uit handen geven. Maar wij als vader en moeder en als gezin doen dat in de overtuiging dat de dood niet het laatste is. We laten Rosa niet achter in een verleden, in een wereld van schimmen achter ons. Voor ons is Rosa ons vooruit naar de toekomst die we met zoveel verschillende namen noemen: hemel, rijk van God, eeuwig leven, oneindige liefde, eeuwig licht waar we elkaar hopen weer te zien.

Een rode roos nu in het wit
Bij de begrafenis van opa Kloosterziel stond Rosa, in stemmig zwart gekleed, tot verwondering van allen op en begaf zich naar de microfoon. Ze was toen 17 jaar. Ze las een gedicht dat ze zelf had gemaakt voor. Het eindige verbluffend simpel: “Tot ziens, Opa, nu ligt jij hier met de ogen dicht……en dan zie je het Licht”.
Lieve allemaal, wij zijn verdrietig vanwege dit kostbare verlies. Het is goed om dit vandaag te delen net als in de afgelopen periode. De wereld, onze wereld is niet meer hetzelfde zónder Rosa, maar de hemel is niet meer het zelfde mét Rosa: ook daar nu A new kid on the Block. Ah, alle engelen en heiligen en ook wij, achterblijvers, reken maar! De rode Roos is een witte Roos geworden. Daarom vroeg ze jullie allemaal een witte roos mee te brengen. Dank je wel, Rosa, vaarwel Rosa met je ogen voorgoed dicht, nu zie jíj het Licht. Amen.

Vader en pastoor Martin Los

*) De Blogs zijn niet meer openbaar maar gebundeld in een boek. Rosa den Boer – Los ‘Ik zal jouw clown wel zijn’ december 2016
**) SBS/Talpa uitzending dinsdagavond 8 november 2016

19 gedachten over “A new kid on the block.

  1. Dag Martin,

    Wat fijn je toespraak tgv het afscheid van Rosa nu ook op je blog te kunnen lezen. Ik heb de dienst via de kerkradio beluisterd en was zeer onder de indruk van de gehele dienst. Door je zorgvuldig gekozen woorden was het voor iedereen mogelijk een prachtig beeld te vormen van jullie bijzondere Rosa. Krachtige en trotse woorden,ontroerend mooi!
    In gebed verbonden,

  2. Lieve Martin, Wat een groot verlies heb je moeten lijden. Woorden schieten me hiervoor te kort. Maar jij hebt in liefdevolle woorden het verlies van je / jullie dochter en wie zij was beschreven. Heel veel sterkte. Nu voor altijd in jullie hart toch bij jullie. Ik bid voor jou / jullie dat Abba jullie helpt op jullie verdere levensweg. Knuffel.

  3. Prachtig als je op deze wijze onder woorden kan brengen wie Rosa was en welke invloed zij heeft gehad. Ik wens jullie elkaars en Gods nabijheid toe.
    Ferry Brokers

  4. Erg mooi omschreven; zo herinner ik me haar ook. Sprankelend, open, grappig en gewoon “anders” dan iedereen, een bijzonder meisje dat in De Meern kwam wonen. Heel veel sterkte met dit grote verlies.

  5. Maar voor wie echt leeft is er geen te vroeg of te laat. Het gaat erom of je tot de kern van het mysterie van het leven gekomen bent.

    Die raakt! … Maar wat een gemis.
    Sterkte met het verlies en met de focus op Jezus kan daar alleen maar dankbaarheid zijn voor dit prachtige kind.

    Liefs Linda Klinkenberg

  6. Beste Martin,

    Ik ken je niet en kende Rosa ook niet. Werd zojuist via LinkedIn getriggerd door dit bericht en kwam zodoende op deze website met het artikel. En ja, als vader van twee kinderen raakt me dit diep. Een verlies wat geen ouder hoort te overkomen, maar helaas is de realiteit anders. Een prachtig eerbetoon aan je dochter die veel te vroeg is heengegaan. Ik wens jou en je gezin enorm veel sterkte met dit verlies.

  7. Ik ben er stil van…een brok in mijn keel….lieve Rosa,je was n mooi mens,we hebben samen op t HBO gezeten, ik lees dit met veel ongeloof.. ik wens de nabestaanden ontzettend veel sterkte toe . Liefs hasna

  8. Martin,
    Met tranen in mijn ogen van emotie heb ik je toespraak net zitten lezen. Natuurlijk had ik het al gehoord in de kerk, maar nu lezend komt het echt binnen. Ik heb Rosa als leerkracht mogen meemaken (hoewel ze nooit in mijn klas zat) dus ik ken haar een beetje. Inderdaad A new kid on the block. Een treffende beeltenis.
    Ik wens jullie een heel goede afronding van dit heftige jaar en blijf voor Rosa en jullie bidden.

  9. Een kind verliezen, erger bestaat niet. Een vader die zo’n liefdevolle en ontroerende afscheidstoespraak schrijft en uitspreekt, mooier kan niet.

  10. Pingback: Rosa Los uit De Meern vanavond in 'Mijn laatste keer' - Leidsche-Rijn

  11. Lieve familie Los,
    Wat een mooie woorden en beelden van een heel mooi mens. Wat een groot verlies.
    Dikke vriendinnen waren we op de basisschool, het was en feestje met Rosa in de klas. Dt zijn mooie herinneringen. We verloren elkaar uit het oog, maar ze heeft een plek in mijn hart.
    Liefs Janneke

    • Beste Janneke, wat lief van je om op deze wijze te reageren. Dank voor je mooie beeld van Rosa.
      Ze heeft als ik me goed herinner ook nog bij jullie in de Rozenkwekerij gewerkt als veertienjarige (?)
      Lieve groeten. De gedachtenis aan Rosa zij ook jouw tot zegen!

  12. Lieve familie los,
    Via Annemiek had ik al gehoord dat jullie rosa ziek was en is overleden. Het tv programma heb ik met tranen in mijn ogen gekeken. Mooi, prachtig, maar ook zo verdrietig.
    Vandaag heb ik deze blog gelezen, wat mooi dat rosa zo’n verschil kon maken door er ‘gewoon’ te zijn, wat moet dit zwaar zijn als ouders.
    Ik wens jullie daarom ook een heel mooi jaar toe met heel veel liefde!
    Lieve groeten kim van zetten (van Rossum)

    • Beste Kim, wat fijn dat je de moeite neemt om een berichtje te sturen naar aanleiding van Rosá’s overlijden en de uitzending met haar door Talpa/SBS. Juist bij deze jaarwisseling voelen we gemis aan haar energieke persoonlijkheid als ouders en gezin des te meer. Het klinkt ook zo vreemd om nu te moeten zeggen dat zij “vorig jaar” gestorven is. Maar ze wordt nooit verleden tijd. Ze blijft altijd levend in ons hart, dat immers een filiaal is van de hemel.
      Lieve groeten, Martin Los

  13. Zoals door menigeen reeds beschreven. Heb Rosa nooit gekend maar inderdaad: wat een ongelooflijke kracht en positiviteit, in de wetenschap dat je snel zult sterven zo’n blij mens te blijven. Zal op een of andere manier vaak aan haar blijven denken, daar hoef je iemand blijkbaar nooit voor te hebben ontmoet…
    Veel complimenten voor Lucille Werner, voor de uitstekende presentatie van dit waardevolle programma.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.