De littekens van Pasen

Preek op de 2e zondag in de Paastijd 29 april 2019 Mariakerk en Willibrordkerk

‘Zalig zij die niet gezien en toch geloofd hebben” 1)
Lieve zusters en broeders, vorige week vierden we in onze parochie met grote vreugde de verrijzenis van onze Heer Jezus Christus. De kerk was telkens vol.. Maar in de loop van 1e Paasdag gleed er een kille schaduw over het Paasfeest Toen we thuis kwamen hoorden we het afschuwelijke nieuws dat door aanslagen op kerken in Sri Lanka en hotels met toeristen vele honderden doden gevallen waren. Slachtoffers waren christelijke families die net als wij die morgen naar de kerk waren gegaan om Paasfeest te vieren. Uitgerekend met Pasen. Dat was geen toeval. De aanslagen waren zorgvuldig voorbereid. Ze werden bewust met Pasen uitgevoerd. Niet alleen omdat volle kerken en gemakkelijke prooi zijn, maar ook om christenen in het hart van het geloof te treffen: de verrijzenis en het eeuwige leven. Het motief voor deze aanslagen is angst, haat en wraak te stichten. Maar de eigenlijke satanische boodschap achter de aanslagen is: een God die niet voorkomt dat het bloed van gelovigen op het moment van de grootste feestvreugde vloeit  over de vloer van het heiligdom, is een weerloze God die het vertrouwen niet waard is. Het is een waardeloos geloof.
We zijn nu een week later weer bijeen. Ons bewust van wat er gebeurd is. We hebben niet ons geloof verloren. En de vreugde van Pasen ook niet. Maar we voelen ook afschuw, boosheid, verdriet, machteloosheid. En ook vrees voor wat ons mogelijk nog te wachten staat.
Nu vieren we de áfsluiting van het Paasfeest. De apostel Thomas speelt een hoofdrol.
Toen de apostelen op het éérste Paasfeest in Jeruzalem bijeen waren, was Thomas er niet bij. We weten niet waarom niet. De zondag daarop – vandaag dus – was hij er wel bij. Hij heeft van de andere leerlingen gehoord dat ze “de Heer gezien hebben”. Opmerkelijk is zijn reactie: ‘Als ik in zijn handen niet het teken van de spijkers zie en ze eigenhandig aanraak, zal ik zeker niet geloven”. Thomas weet dat zijn Heer aan het kruis gestorven is. Dat hij geleden heeft en is bespot.
Als de Jezus die aan hen verschenen is, geen littekens vertoont, dan moet het wel een spookverschijning of een bedrieger zijn. Waarom hecht Thomas zo aan het zien van littekens? Want zou het niet veel mooier zijn als Jezus bij zijn opstanding er volkomen gaaf uit zou zien? In de heerlijkheid van God waarin Jezus is binnengegaan – en waar wij eens zelf ook hopen te zijn – is toch geen plaats voor littekens, voor herinneringen aan kwaad, onrecht, en lijden?
Ja, maar gaafheid is in het rijk van God iets anders dan ongeschonden lichamelijke schoonheid. Alsof we in de hemel allemaal als fotomodellen zijn. Het gaat niet om het esthetisch ideale lichaam, maar om het verheerlijkte lichaam. Het is de gaafheid van het vertrouwen in God, de gaafheid van de onschuld die we ongeschonden bewaard hebben door alle tegenslag en lijden heen.. Dat we mogen stralen als kinderen van God, kinderen van het licht.
Thomas weet dat Jezus volkomen onschuldig was; dat hij geen zonden heeft gedaan; dat hij de Zoon van God is. De littekens zijn niet in de eerste plaats bewijs van het ónrecht dat hem is aangedaan. De littekens zijn bewijs van het grote geduld waarmee Jezus het onrecht verdrágen heeft. Hij is de eerste martelaar, dat wil zeggen de eerste en voornaamste die met zijn bloed, met zijn leven, getuigenis heeft afgelegd van de grootheid en barmhartigheid van God. Daarmee heeft hij het kwade en de dood overwonnen. Zo kan hij de bron van vergeving worden voor allen die berouw hebben. Gods liefde is groter en sterker dan het kwade in de wereld,
Wanneer Thomas de littekens ziet en voelt van de vijf wonden van Jezus roept hij uit: “mijn Heer en mijn God”. Het is waar, de Heer is verrezen. Hij heeft het kwade en de zonden van de wereld gedragen, met goddelijke kracht, om zo te laten zien dat het kwade geen monopolie heeft en niet het laatste woord over ons leven en deze wereld. Dat vieren wij met Pasen.
Thomas had gelijk. Maar nu moet hij het nog in eigen leven gaan waarmaken. Door zelf de boodschap van Gods liefde en verzoening te verkondigen. Door geen kwaad met kwaad te vergelden. Door liever onrecht te verdragen dan zelf te doen. ‘Weest niet langer ongelovig, maar gelovig” zegt Jezus tegen hem.
Lieve zusters en broeders, Thomas, is net als de andere apostelen, de wereld ingetrokken en uiteindelijk als martelaar gestorven. Weet u waar Thomas uiteindelijk terecht is gekomen? In India. Hij heeft daar het geloof gebracht. De katholieken in Sri Lanka zien in hem de stichter van de kerk in India. De christenen daar horen vandaag hetzelfde Evangelie als wij vandaag. Wij zijn met hen verbonden en wij bidden dat zij sterk mogen blijven in hun geloof dat Gods barmhartigheid krachtiger is dan het kwade in de wereld. En we bidden hij de onschuldige slachtoffers van de aanslagen liefdevol zal opnemen in zijn rijk.
Maar ook van ons wordt de inspanning gevraagd, dat wij het kwade beteugelen. Heel concreet, doordat we niet onschuldige mensen en groepen verantwoordelijk houden en de schuld geven. We weten inmiddels dat een Islamitische splintergroepering, verwant aan IS achter de aanslagen zit. We mogen daar niet alle moslims en hun geloof op aankijken. Argwaan en haat zaaien is precies de bedoeling van terroristen, of het nu in een moskee zoals in Christchurch, of in een kerk, of in een synagoge zoals gisteren in Pittsburg. Laten we geen gehoor geven aan stemmen die mensen van verschillende religies en culturen tegen elkaar opzetten. Dat is juist de bedoeling van terroristen.. Zouden wij hen dan daarin een handje helpen? Het komt er juist nu op aan dat wij elkaar te respecteren en proberen te begrijpen. Samen moeten we sterk staan tegen over het kwade. We moeten ons niet elkaar laten drijven. Dat is precies wat Satan wil:  een wig drijven tussen God en mensen en tussen mensen onderling. Het is ons Paasgeloof dat zich daar tegen verzet. Aan het kruis is de Satan overwonnen. Dat is de reden van onze vreugde met Pasen. Een vreugde die ons niet kan worden afgenomen.
Jezus feliciteert ons als we net als Thomas de verrezen Heer omhelzen met zijn littekens: ‘Zalig zij die niet gezien en toch geloofd hebben”

Ik wil graag besluiten met iets wat mij zeer ontroerde. Afgelopen dinsdag ontving ik een boodschap van de voorzitter van het bestuur van de Moskee in Leidsche Rijn. Met de bos bloemen die hier staat.

Beste Martin,

Het verschrikkelijke nieuws uit Sri Lanka heeft ons allen diep geraakt. Verschrikkelijk! Wij realiseren ons dat dit in jullie Kerk een heel grote impact moet hebben en waarschijnlijk voor onrust heeft gezorgd.
Woorden schieten te kort, het is een afschuwelijke daad.
Wij leven met jullie mee. Wij wensen jou en alle Kerken-betrokkenen veel sterkte toe.

Hartelijke groet, Abdelkader el Yandouzi
Namens ICCLR

Ik heb per ommegaande onze Moslim broeders en zusters oprecht bedankt namens de parochie en de andere kerken. Dat is de geest van Pasen en van de Heer die zegt: ‘vrede zij u!’ Amen

Pastoor Martin Los

1) Evangelielezing voor Beloken Pasen volgens het universele r.k. leesrooster voor zon- en feestdagen: Johannes 20:19-31

Het tegenovergestelde van een zwart gat

Preek tijdens de Paasmissen Mariakerk en Willibrordkerk 2019

“Ze zagen dat de steen van het graf was weggerold”1)
Lieve zusters en broeders, twee gebeurtenissen die de afgelopen weken het nieuws haalden, kregen een betekenis die veel groter was dan de gebeurtenissen zelf. Ik bedoel de vuurzee die de Notre Dame in Parijs bijna verwoestte. Een aanblik die niet alleen de Parijzenaren, en gelovige christenen diep raakte, maar mensen van overal, ongeacht hun geloof, hun cultuur.
En een week eerder was er het nieuws dat een jonge studente een foto gemaakt had van het ‘Zwarte Gat’. Al meer dan een eeuw ging de natuurwetenschap ervan uit dat er zoiets als zwart gaten in het heelal bestaan waarin door de aantrekking van de zwaartekracht alle materie in verdwijnt. Maar nu is via een megatelescoop een foto  van zo’n zwart gat – weliswaar miljoenen jaar weg – gemaakt. Opvallend waren de juichende reacties op sociale media, veelal ook jongeren. Alsof het een feest is dat we nu bij wijze spreken met eigen ogen kunnen zien dat uiteindelijk alles wat bestaat in het niets verdwijnt. Wat voor impact heeft dat op de jeugd wanneer je opgroeit met de wetenschap dat alles vergaat? Dooft dat niet alle hoop, alle zin in het leven, alle duurzame vreugde. We moeten wetenschap en geloof niet tegenover elkaar zetten, maar geloof gaat over de zin van ons leven. Dáár gaat de natuurwetenschap niet over.
De beelden van de brandende Notre Dam veroorzaakten pijn en verdriet vanwege de dreigende ineenstorting van een monument van geloof en schoonheid door de eeuwen. Zo’n kerk is meer dan een stapel stenen. Het is een soort lichaam met een ziel. De woning van God onder de mensen. Zo’n Gods huis raakt aan het mysterie van ons bestaan. Het raakt aan God. Het troost mensen met de gedachte dat er meer is dan ons schamele mensenbestaan dat uiteindelijk uitloopt in de dood. Veel kerken verdwijnen door de onverschilligheid van christenen. Dat gaat bijna ongemerkt. Wie weet dat de brandende Notre Dame in vele harten opnieuw het verlangen wekt naar God; dat we als mensen niet alleen gelaten zijn in een troosteloos leeg heelal.
Wij mensen komen uit onszelf niet verder, dan dat alles kwetsbaar is en zelfs ten ondergaat.
Haaks daarop staat het geloof van Pasen: “Ze zagen dat de steen van het graf was weggerold”. Daar waar ons denken en doen en laten stuit op absolute grenzen van eindigheid, van menselijk tekort en van dood, verkondigt de kerk dat God van zijn kant een bres geslagen heeft in ons bestaan.
We staren niet in een zwart gat waarin alles verdwijnt, ook wijzelf. We staren in het mysterie van de Verrijzenis van Jezus Christus. Alsof in een donker, ontoegankelijk bos waarin we verdwaald zijn, plotseling een lichtende plek opdoemt. Het licht van de eeuwigheid valt deze wereld binnen. We zijn niet langer gevangenen van een uitzichtloos bestaan. We zijn bevrijd. We zijn bevrijd tot een leven waarover niet langer het kwade en de dood het laatste woord lijken te hebben. Als we “de steen van het graf weggerold zien” worden we duurzaam vervuld van hoop en van echte levensvreugde.
De woorden die Jezus tot zijn leerlingen gezegd heeft tijdens zijn verblijf op aarde, de wonderen die hij gedaan heeft, alles gaat tot ons spreken als de levende Heer die altijd bij ons is. Zijn lijden en kruis worden teken van zijn overwinning op het kwade en de zonde die onze blik op God verduisterden.
Met Pasen vieren we dat de gemeenschap van God en mensen hersteld is, en dat niets ons meer kan scheiden van de liefde van Christus.
Wij mogen als christenen getuigen zijn van de Verrijzenis door ons geloof in Jezus als de verrezen Heer. Door de hoop die in ons is, en de liefde. We zijn door de doop met Hem verbonden tot één lichaam. Wat mooi dat we dit Paasweekend mogen beleven met drie volwassen dopelingen in de Paaswake en een klein kind op 1e Paasdag. We leven nog in deze wereld, maar we hebben al deel aan dat nieuwe leven. Sterker nog: we bezien vanuit ons Paasgeloof heel ons leven, heel deze aarde, in het licht van de doop. Door Pasen krijgen we levenskracht om ons in te zetten voor het goede. Levenskracht om kwaad te verdragen. Energie om op te komen voor het behoud van de aarde.
Pasen is veel meer dan een feest dat we eens per jaar vieren. Het is een nieuw perspectief. Het is een nieuw leven.  We worden aangesloten op de bron van eeuwig leven. Leven zoals God het bedoeld heeft. Leven dat zijn bekroning vindt in Gods liefde.
“Ze zagen dat de steen van het graf was weggerold”. Door de doop en geloof is ook de steen van ons eigen hart weggerold. Ja, weggerold van het graf dat deze wereld uiteindelijk zou zijn zonder God en zonder de goddelijke barmhartigheid.
“Juicht hemelen, juich aarde. Christus Jezus is waarlijk opgestaan. Alleluja. Amen”

(c) Martin Los

Evangelielezing: Johannes 20:1-9