Overweging maandag 5e week van de Veertigdagentijd 2020 Mariakerk
“Wie van u zonder zonden is werpe de eerste steen” 1). Het is één van de bekendste woorden van Jezus. De meeste mensen hebben haar wel eens gehoord. Ook velen die de oorsprong niet kennen. Het is een oproep om barmhartig te zijn tegenover onze medemensen die van iets beschuldigd worden. Hoe vaak heb je zelf misschien niet iets gedaan – of niet gedaan maar wel gedacht – wat niet in de haak was? Wie triomfantelijk doet over de veroordeling van een andere mens, is of kort van memorie of kent zichzelf slecht.
Jezus zegt trouwens niet: Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen, maar “wie van u” zonder zonde is, werpe de eerste steen. Dat is een belangrijk verschil. Iemand in de wereld zoeken die zonder zonden is, is een onmogelijk opgave. En zou men al iemand vinden die als onberispelijk en rechtschapen bekend staat zodat men zich bij zo iemand geen zonde kan voorstellen, dan zal degene het beroep op hem of haar om de eerst steen te werpen resoluut van de hand werpen. Hij zal denken aan zijn eigen verborgen zonden en zondige gedachten. Echt rechtschapen mensen zijn nederig van hart. Ze hebben geen neiging zich te verheffen boven anderen. Ze zullen als ze kwaad van een ander horen, eerder vragen: is het echt waar? Kennen jullie alle omstandigheden? Kennen jullie geen verzachtende omstandigheden? Ze zullen zeker geen steen willen werpen, en al helemaal niet “de eerste steen”. Dat zou namelijk de grootste zonden zijn. Iemand veroordelen en straffen van een misdaad waar je zelf geen getuige van bent geweest en alleen maar van horen zeggen.
Jezus zegt: “wie van júllie die zonder zonde is”. Van hen die getuigen zeggen te zijn. Waren zij getuigen van het overspel waarvan ze de vrouw beschuldigen? Alleen waarachtige getuigen mochten de eerste steen werpen volgens de traditie. Zo ja, hadden zij dit dan niet kunnen verhinderen door de betrokkenen man en vrouw voor te houden dat ze een grote fout begingen? Of hadden zelfs een val opgezet. En ze waren nog wel met meerdere getuigen. Hebben ze afgesproken om elkaar de hand boven het hoofd te houden? Denk aan het verhaal van Susanna en de oudsten die haar leugenachtig beschuldigden (1e lezing) En waar is de man in hun aanklacht? Klasse justitie? Sexisme? Kort en goed: Jezus confronteert de mannen met zichzelf en hun hele houding. Belangrijk is ook dat zij de vrouw niet meegesleurd hebben omdat zij besloten hadden als zedenpolitie te gaan optreden. Nee, deze vrouw was op de verkeerde tijd en de verkeerde plaats. Ze was een toevallig mikpunt. De Farizeen willen Jezus op de proef stellen en hem dwingen voor de draad te komen. Als hij de vrouw veroordeelt, hoeven alle zondaars die bij Jezus hun toevlucht zoeken, niet meer op hem te rekenen. Als hij haar niet veroordeelt, schuift hij de wet terzijde. Dan is hij een godslasteraar. Kortom, ze zijn huichelaars.
“Wie van jullie zonder zonde is…….”. Één voor één druipen ze af.
Als ze allemaal verdwenen zijn, blijft Jezus met de vrouw allen achter.
Vergeet niet dat dit een verboden situatie was. Een man alleen met een vrouw.
Er zouden nu allerlei praatjes kunnen rondgaan die het imago van Jezus beschadigden. Maar voor Jezus telt niet het imago dat hij in de ogen van mensen heeft. Hij gebruikt dit moment voor een ander initimiteit van een heel andere orde. Die van Gods nabijheid: “Ook ik beschuldig u niet. Ga heen zondig niet meer”
Jezus neemt niet voetstoots aan dat de beschuldigingen juist waren. Hij gebruikt het moment om de vrouw een nieuwe start te gunnen. Een schone lei. Niet “de zonde waarvan men je beschuldigd, zijn je vergeven”. Nee, álle zonden. Een nieuwe mens is geboren.
God staat niet alleen aan de kant van de onschuldig veroordeelden, zoals het verhaal van Susanna 2), dat we zoeven gehoord hebben in de 1e lezing, laat zien doordat Daniel haar redt uit de handen van de leugenachtige huichelaars. God bevrijdt ook de zondaars die berouw hebben.
Zouden de mannen die afgedropen waren, in hun hart ook tot inkeer zijn gekomen na de woorden van Jezus: wie van jullie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Je zou misschien denken: bij mensen die zo hardvochtig zijn, is dat Gods onmogelijk, maar bij God is niets onmogelijk.
Laten we niet hardvochtig zijn tegenover anderen, maar ook niet tegen over onszelf. Laten we gehoor geven aan de oproep van de Heer: “Ga heen, en zondig niet meer”
Martin Los pastoor
schriftlezingen volgens het r.k. leesrooster voor de Veertigdagentijd. Maandag in de 5e week.
1) Evangelie: Johannes 8:1-11
2) 1e lezing: Daniel 13: 41-62
3) ikoon Julia Stankova
Maandelijks archief: maart 2020
Mediator of Middelaar
overdenking op donderdag in de 4e week van de 40-dagentijd 26 maart 2020
In onze tijd is mediation – ondanks de engelse klank en oorsprong – een ingeburgerde term. We beschouwen tegenwoordig de gang naar de rechter in allerlei situaties zoals echtscheiding of andere conflicten tussen burgers als minder geschikt. Geschillen zouden voor de rechter onnodig op de spits worden gedreven. Er zou te weinig oog hebben voor het belang van een vreedzame oplossing die alle partijen recht. Door dit alles zouden rechtszaken ook te lang duren en te hoge kosten met zich meebrengen. Mediation lijkt een betere manier om geschillen op te lossen. Er wordt door beide partijen die een conflict hebben iemand aangezocht – of door de rechtbank aangewezen – die probeert een oplossing te presenteren die voor allen aanvaardbaar is.
Eigenlijk kenden we dit woord al als een gewoon Nederlands woord: Bemiddeling. Zolang mensen leven hebben we conflicten. Gelukkig proberen we die niet altijd met elkaar uit te vechten met uiteindelijk alleen maar verliezers. Sinds mensenheugenis zoeken verstandige mensen bemiddelaars om een conflict te bezweren met vreedzame middelen en min of meer uit eigen beweging. De bemiddelaar is geen deel van één van de strijdende partijen. Trouwens in de tijd van gearrangeerde huwelijken speelden huwelijksbemiddelaars een belangrijke rol. Zij hadden er slag van om de onderlinge wensen en belangen van toekomstige bruidegoms en bruiden op een goede manier onder woorden te brengen. Ook daar moesten partijen bij elkaar gebracht worden door iemand in wie beide partijen vertrouwen hadden. Een uniek woord dat lijkt op bemiddelaar is Middelaar. Dat begrip is veel minder bekend. Het is een woord uit de christelijke traditie. Het lijkt op bemiddelaar, maar is noch iets geheel anders. Anders dan de bemiddelaar die geen deel uit maakt van de conflicterende partijen is de Middelaar een persoon die tot beíde partijen behoort. Mozes was aan de ene kant de leider van Israel dat hij met Gods hulp uit Egypte had gevoerd. Aan de andere kant kwam hij van de kant van God.
Dat wordt gesymboliseerd door door het verhaal dat we net gelezen hebben, dat Mozes op de berg Sinai bij God was en vandaaruit afdaalde om aan het volk duidelijk te maken dat ze het verbond met God schonden door voor een gouden stierkalf te dansen en deze uit te roepen tot veroorzaker van hun bevrijding en heil. Die gouden stier is beeld van de eigen kracht van het volk dat zichzelf op de borst slaat. De potentie die het volk zichzelf toeschrijft. Een soort Nationalisme eigenlijk. Mozes vertegenwoordigde het volk van God bij de levende God en hij vertegenwoordigde God bij zijn volk. De verwijdering ging dwars door hem heen. Hij wilde zijn volk niet in de steek laten maar ook wilde hij God trouw blijven. Hij stelde zichzelf in de waagschaal. Dus een soort Middelaar. Meer dan een mediator. Als Hij God voorhoudt dat deze zijn toorn niet moet laten gaan want dan gooit Hij zijn eigen glazen in. Dan zullen de volkeren zeggen: “dat nou die God van Israel. Hij heeft hen bevrijd om hen te laten omkomen inde bergen”. Mozes gaat dus tegen God in, maar niet om Hem terecht te wijzen, maar als een vriend en als één die God trouw is gebleven, die één is met God.
Mozes zou een voorafbeelding kunnen noemen, zoals een schaduw die iemand voorafgaat, van Jezus Christus. Daarom zegt Jezus tegen zijn tegenstanders: jullie bestuderen de Schriften in de mening daar eeuwig leven te vinden, maar juist deze Schriften spreken over Mij – bedoeld is: als Mozes’. Jezus is de nieuwe Mozes zou je kunnen zeggen, maar dan op een nieuwe unieke manier. Hij is ook van God in de wereld gekomen nu om een nieuw verbond te sluiten, voor eeuwig, om de mensen met God te verzoenen. De gemeenschap met God komt Jezus herstellen. Als Middelaar. Als lam van God dat wegneemt de zonden der wereld.
We zijn op weg naar Pasen. Het feest van de verzoening en de verrijzenis, Goede Vrijdag en Pasen, kruis en opstanding. Mogen wij ons in deze dagen voor Pasen die zo anders zijn dan anders door het coorona-virus ons één voelen met Jezus in zijn lijden. Vooral doordat we ons verenigen met alle mensen die het moeilijk hebben vooral vanwege de epidemie en de gevolgen daarvan. Verenigen in gebed, en vasten en daadwerkelijke ondersteuning. Laten we voor ogen houden dat deze wereld ook Gods wereld is. God is een groot mysterie voor ons allen. Vaak onbegrijpelijk, maar daarom niet minder trouw en bron van hoop. Uiteindelijk de liefde zelf. Dat is de boodschap van Jezus waarvoor Hij zijn leven offerde. Daardoor is hij het gelaat van God voor ons. Amen
Martin Los
schriftlezingen volgens het r.k. lectionarium voor de weekdagen in de 40dagen tijd
1) Exodus 32:7-14
2) Evangelie: Johannes 5:31-47