Maandelijks archief: mei 2020

De Geest komt onze kwetsbaarheid te hulp

Geplaatst op door
Beantwoorden

Preek op het Pinksterfeest 31 mei 2020 Mariakerk Online via kerkdienstgemist.nl

“Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend ik u” Hij blies op hen en sprak: “ontvang de Heilige Geest”. 1)
Lieve zusters en broeders, we horen dat de leerlingen van Jezus in Jeruzalem bij elkaar zitten met “de deuren gesloten uit vrees voor de buitenwereld’.
Op dit Pinksterfeest zijn ook de deuren gesloten. Ditmaal niet uit vrees voor vervolging, maar uit vrees voor besmetting met het Corona-virus. Met pijn in ons hart moeten de kerken al maandenlang de gelovigen weren uit de kerk. De kerk als gemeenschap van gelovigen is daardoor grotendeels onzichtbaar voor haar leden zelf en voor anderen.
Als gelovigen leven we bij de ontmoeting met God en met elkaar. We raken elkaar aan bij de vredeswens, Jezus raakt ons aan en wij Hem in de communie, we raken onszelf aan als we onszelf tekenen met het kruisteken. We verwarmen elkaar door de zang, door de aandacht voor het Woord van God, door de saamhorigheid. We ondersteunen de geloofsgemeenschap met de collecte. En we brengen gaven mee voor de voedselbank.
Dat is nu al drie maanden niet mogelijk. We kunnen ons nu beter verplaatsen in de zieken en ouderen die zelden of nooit naar de kerk kunnen komen. Of in de mensen die twijfelen of zij wel in de kerk thuis horen en daarom de stap over de drempel niet durven zetten. Wat moeten zij altijd al missen. Petje af dat zij ondanks dat gemis toch hun geloof bewaren en hun verlangen om bij Jezus en de kerk te horen.
Het lijkt erop dat de teugels nu wat gevierd mogen worden. Maar het virus is nog niet verdwenen en er is ook nog geen vaccin. Met name ouderen en mensen met een zwakke gezondheid of met gezinsleden die bijzonder risico lopen, zijn huiverig om weer naar de kerk te komen. Zij moeten zich zeker niet schuldig voelen. Het zal echt nog wel een tijd duren voor alles weer normaal is.

De uitstorting van de Heilige Geest op het eerste Pinksterfeest maakte dat de deuren ópen waaiden door de stormwind. 2) En de leerlingen stonden in vuur en vlam. Ze spraken in alle talen. De liefde van God vervulde hen allen. Ze waren niet meer angstig en in de steek gelaten. Ze voelden de aanwezigheid van Jezus, de verrezen Heer, op een nieuwe manier in hun midden. Ze ontvingen kracht van boven. “Zoals de Vader mij gezonden heeft, zo zend ik ook. Ontvang de heilige Geest!”
Het is deze Geest die sindsdien de kerk bezielt om te doen waartoe ze in de wereld gezonden is: de blijde boodschap verkondigen, mensen hoop geven, zoekende mensen aanraken met de liefde van God.
Hoe kunnen we nu in onze dagen die Geest op het spoor komen. Hoe kunnen we in onze situatie de Heilige Geest ontvangen die ons aanraakt met de liefde van God?
De wereldwijde coronacrisis heeft ons mensen voor een volstrekt nieuwe situatie geplaatst. Aarzelend, zoekend en tastend gaan we onze weg, in de contacten met elkaar, het werk, de maatschappij en de kerk. Het is een oerervaring, Alsof door alles heen een stem klinkt. De stem van God die roept: ‘breek uw tent op, ga op reis, naar het land dat ik u wijs!’

Een eerste voorbeeld.  De coronacrisis heeft ons allen in één klap geconfronteerd met onze kwetsbaarheid. We zijn en blijven mensen van vlees en bloed. Sterfelijke mensen. Laten we niet wegvluchten daarvoor ten gevolge van een virus. Laten we ontdekken dat we juist door de zorg voor elkaar ervaren hoe kostbaar het leven is. Een Gods geschenk. Deze liefde voor het kwetsbare menselijke leven kan ons opnieuw in liefde doen ontvlammen voor God en voor elkaar. De verrijzenis van Jezus met een verheerlijk lichaam belooft ons dat ook ons kwetsbare sterfelijke lichaam eens mag delen in die heerlijkheid. Juist het geloof in de verrijzenis van het lichaam maakt dat we ons lichaam en lichamelijk bestaan liefdevol beschouwen en liefdevol behandelen ondanks dat het mikpunt is van ziekten en van een virus zoals nu. Zo verdrijft de Geest onze angst. En laten we ook voor elkaar zorgen, met name voor de zieken en kwetsbare ouderen. Het lichaam van de kerk waar Paulus over spreekt 3) is ook kwetsbaar zoals we in deze maanden ervaren. Waar loopt deze periode van gesloten keren op uit? Raken velen de kerkgang ontwend? Of neemt in de harten van de gelovigen juist het verlagen naar een hernieuwde bezielde kerk toe?

Een tweede voorbeeld. De crisis door het coronavirus is wereldwijd en raakt alle mensen. Dat is uniek in de geschiedenis. Het gaat door alle rassen en talen en geslachten heen. Door vriend en vijand. Zou dat niet het gevoel versterken dat wij mensen, niet zonder elkaar kunnen, in plaats van elkaar te bestrijden met argwaan en oorlogen. Kan de kerk onder leiding van de Heilige Geest die eenheid niet versterken en richting geven door de verkondiging van Gods liefde, zoals Jezus haar heeft opgedragen. En kunnen wij als gelovigen door deze ontwikkeling niet weer meer oog ervoor krijgen dat we deel uitmaken van de wereldwijde beweging die de kerk van Jezus Christus is,  uit alle volkeren en talen?

Tenslotte. Door de kerksluiting van de afgelopen maanden zijn wij en vele andere kerken ertoe overgaan de vieringen uit te zenden via internet. Voor iedereen te volgen. We schamen ons er niet voor om als gemeenschap ons geloof op deze manier uit te dagen. Dat is beslist uniek voor plaatselijke geloofsgemeenschap. Je geeft jezelf bloot.
Natuurlijk hopen we dat we gaandeweg weer onze vieringen in de kerk kunnen houden. Maar deze openheid op internet voor het oog van de hele wereld, is onomkeerbaar. Is dat ook niet de Heilige Geest aan het werk? Zoals de Vader mij gezonden heeft, zo zend ik ook u!

Laten we daarom altijd vol hoop zijn. Laat niets anders ons leiden dan de liefde van God waartoe we in de wereld geroepen en uitgezonden zijn.
De Heilige Geest is de liefde van God waardoor Hijzelf in ons woont door de liefde van Jezus Christus, de Zoon, voor de Vader, en de liefde van de Vader voor de Zoon. Het begon met het eerste Pinksterfeest. Het is vandaag niet minder Pinksteren dan toen. De liefde van God, het geloof en de hoop, openen onze ogen en harten daarvoor. “Zoals de Vader mij gezonden heeft, zo zend ik nu u. Ontvangt de Heilige Geest”. Een storm en een stroom van liefde Amen

(c) Martin Los Schriftlezingen voor het Pinksterfeest volgens het rooms-katholieke leesrooster voor zon- en feestdagen:
Evangelie: Johannes 20:19-23 1)
1e lezing: Handelingen der apostelen 2:1-11 2)
2e lezing: I Korinthiers 12:3-7,12-13 3)


Shoulder to shoulder #Ghattas and #Hozar

Geplaatst op door
Beantwoorden

The Black Wave (Kim Ghattas) and Aria (Nazanine Hozar), two books, two feminine authors, standing shoulder to shoulder

Two weeks ago I bought “The Black Wave” from Kim Ghattas at the neighborhood bookstore. In her journalistic book she reports on the reality that completely changed in 1979 in different countries and in different places in the Middle East. She focuses in particular on the rivalry between Iran and Sudi Arabia, the radicalization of religion in both countries in which other countries have been sucked. As a result, the original diversity in the population and the relatively peaceful society of Muslims (in their diversity), Jews, Christians, has been pushed aside by Salafism and Wahhabism. And that while the vast majority of people sigh underneath. Each of the chapters is associated with individuals, including scholars and journalists, who dared to express their critical views and who had to pay with imprisonment or even their lives like Jamal Kashoggi.
The Black Wave made a lot clear to me about the situation in the Middle East. At the end Kim Ghattas sighs that the choice is between despair and hope. But she cannot escape the choice of hope despite all the misery she has described
After finishing Ghattas’ book I found among the recently published books the novel Aria by Nazanine Hozar. She tells about a girl who grew up in Tehran in the years before the revolution, before the arrival of Komeini in 1979. These books complement each other for me. One reports the facts and interprets them, the other weaves the events into a story.
Nazanine Hozar tells the story of Aria, a girl who is being abandoned after birth. Then she has three mothers in different backgrounds who have a big influence on her life. Despite this childhood, Aria develops as an independent and headstrong person.
The peers she associates with all have different religious roots (Jewish, Zoroastrian, Muslim, Christian, agnostic). In this way they represent the population in Tehran before the revolution of 1979.
A gray veil falls over Aria and her generation. Friends from her childhood turn out to be enemies. A good friend of hers is executed innocently by a childhood friend. While all women now wear dark-colored garments and headscarves, there is one unknown woman in the centre of Tehran who is completely dressed in red. Color of love and hope. She does not give up. Aria admires her. She feels related to this woman. As if this unknown woman is her real origin.
This novel – for a fascinating novel it sure is – tells the story of Tehran and the Iranian people in the decades . But it is not an allegory. Aria and the people in her life are flesh and blood.
Yet it is significant that Nazanine Hozar gave her main character the name Aria. A lovesong that echoes at night. The name for Iran, albeit a woman this time with a masculine name.
The Black Wave and Aria, two books, two feminine authors, standing shoulder to shoulder, on the brink of despair both stil choosing for hope.