Tag archieven: kruis

Homilie zondag 22 A 3 september 2023 Culemborg

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dierbare zusters en broeders, vorige week zondag hoorden we dat Jezus Petrus uitriep tot de steenrots waarop hij zijn kerk zou bouwen vanwege Petrus’ belijdenis: Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God. (Mattheus 16:13-20) Maar vandaag maakt Jezus Petrus een snoeihard verwijt dat hij een struikelblok is: “Ga weg Satan. Want gij zijt mij een aanstoot want gij laat u lijden door menselijke overwegingen en niet door wat God wil” 1)
Heeft Jezus zich dan zo vergist in Petrus? Is de steenrots plotseling onbruikbaar geworden voor de bouw van Christus’ kerk? Nee, maar Petrus en zijn medeapostelen moeten nog veel leren. Zij hebben hun geloof beleden dat Jezus de Christus is, de Zoon van de levende God. Maar ze hebben daarbij hun eigen beeld en verwachting. Van een toekomstige koning die Israël zal bevrijden van de overheersing door de Romeinse bezetters. Daar past absoluut niet bij wat Jezus hen in het vooruitzicht stelt: “dat hij naar Jeruzalem moest gaan en dat hij daar veel zou moeten lijden van de oudsten, de hogepriesters en de Schriftgeleerden maar dat hij na ter dood te zijn gebracht, op de derde dag zou verrijzen”. Die woorden botsen volkomen met de verwachting die de leerlingen koesterden. Jezus gaat nog verder. Niet alleen hijzelf zal veel te lijden krijgen, maar ook zijn leerlingen: “Wie mij wil volgen, moet mij volgen door zichzelf te verloochenen en zijn kruis op zich te nemen”.
Jezus volgen kan aantrekkelijk en eervol zijn, zolang het ons niets kost. Zolang hij maar de kant opgaat die wij voor onszelf uitgestippeld hebben, is alles prima. Zolang God doet wat wij in ons voordeel vinden, kan ons geloof niet stuk.
Maar als de weg van Jezus offers vraagt zeggen we dan niet met Petrus: “Dat verhoede God, Heer”.? Niet alleen dat Jezus iets overkomt, maar ook onszelf.
Paus Franciscus tekent hierbij aan: “Jezus herinnert ons eraan dat Zijn weg de weg van de liefde is, en er is geen ware liefde zonder het offer van zichzelf.
Vanuit de wereld gezien, is het kruis een aanstoot. Maar dat komt omdat we de buitenkant van het kruis zien. Maar als we op de uitdaging van het kruis ingaan – als we er binnengaan – ervaren we de weldaad van de liefde en de werkelijk kracht van het leven.
Jezus nodigt ons uit hem te volgen: “wie zijn leven wil redden, zal het verliezen. Maar wie zijn leven verliest om Mijnentwil zal het vinden”. Dit is het geheim dat God in onze menselijke natuur heeft verborgen: Dat is de regel dat alleen liefde aan het leven zin en geluk geeft. Wie zijn talenten, energie en tijd alleen besteedt om zichzelf te sparen, te beschermen en te realiseren, verliest zichzelf in een leven waar eigenlijk de ziel uit is. Als iemand daarentegen voor de Heer leeft en zijn leven op de liefde bouwt, zoals Jezus deed, dan kunnen wij werkelijke vreugde smaken en zal ons leven niet steriel zijn, maar vruchtbaar.”
Als geloofsgemeenschap mogen we elkaar hierin ondersteunen en inspireren. Het is een eer en een uitdaging om elkaar als geloofsgemeenschap te dragen. Daarom komen we samen om de eucharistie te vieren, het offer van Christus waaraan we het onze mogen bijdragen. Teken dat we het kruis niet uit de weg gaan, maar het omarmen als de weg van de liefde. Amen

Martin Los, pr
1) Evangelielezing tijdens de eucharistieviering op de 22e zondag vaan het kerkelijke jaar: Mattheus 16:21-27

Allen tegen één, één voor allen

Geplaatst op door
1

overdenking Palmzondag 2 april 2023 r.k. kerk Maurik

Dierbare zusters en broeders, wat een enorm verschil tussen de opgetogen intocht van Jezus in Jeruzalem, de stad van David, én zijn veroordeling en kruisiging buiten de poort van de stad. Toch gedenken we die beide gebeurtenissen vandaag op Palmzondag in één viering die uit twee vieringen bestaat: de intocht en het lijdens verhaal. Want Jezus is dezelfde. Degene die op een ezel reed en met palmtakken verwelkomd werd, én degene die zijn kruis droeg en bespot werd.
Hij was niet een heerser die hoog te paard gezeten zijn plek in de geschiedenis opeiste, én hij was niet een verliezer die op het verkeerde paard gewed had. Hij was zachtmoedig, degene die op een ezel kwam, en degene die alle smaad en hoon onderging als een onschuldig lam dat wordt geslacht.
Hij was steeds dezelfde, maar de massa liet zich opzwepen en veranderde op slag als een blad aan de boom. Eerst was het de uitzinnige menigte die riep: “Hosanna, de Zoon dan David, Gezegend, welkom, hij die komt in de naam van de Heer. Een dag later zwol het geschreeuw in Jeruzalem aan: kruisigt hem”. Jezus bleef kalm en waardig, de menigte liet zich meeslepen van de ene emotie naar de andere.
Een massa kan zo omslaan. Kijk maar naar de massal Demonstraties die vaak vreedzaam beginnen, maar niet zelden in chaos eindigen. Een vol voetbalstadion kan aandoenlijk stil zijn bij het gedenken van een overleden clublid, maar op andere dagen zijn tijdens een wedstrijd discriminerende spreekkoren niet van de lucht. Niet voor niets hebben veel mensen een dubbel gevoel bij massa’s en massa bijeenkomsten.
Zo zien we ook Jezus vandaag omgeven door de massa. Hij is alleen tegenover de velen, maar tegelijk is hij die ene in plaats van allen, die ene mens die zijn leven voor allen overheeft.
Want Jezus koos er bewust voor om deze weg te gaan om de wereld Gods liefde te verkondigen en om de mensen terug te voeren tot God.
Geen mens zou dit hebben kunnen bedenken. Het kruis is dwaasheid in de ogen van de wereld. Maar de apostel Paulus zegt: “wat dwaas en aanstootgevend is in de ogen van de mensen, is de wijsheid van God”. En voor allen die geloven in Jezus is hij bron van eeuwig heil geworden
Menigeen heeft van nature moeite met de gedachte dat één iemand moet sterven voor de hele wereld. Al gebeurt dat anders ook op vele manieren. De soldaten in  Oekraine bijvoorbeeld die hun leven geven, niet voor zichzelf, maar voor hun volk en land. En mogelijk zelfs voor de vrije wereld.
Mannen en vrouwen die bij de uitoefening van hun beroep als advocaat, brandweerman, politieagent  hun leven wagen voor de veiligheid en het leven van vele anderen.
Jezus gaf zijn leven om de Wil van de Vader te doen. Zijn liefde tonen. De gekwetste mensheid in haar lijden onvoorwaardelijk omarmen. Door zijn lijden en sterven de mensheid uitzicht geven op Gods barmhartigheid.
Het kruis van die ene die zijn leven gaf voor velen, voor ontelbaren, voor allen die in hem geloven, is genoeg om altijd vol hoop te zijn. Dat het kwade, het onrecht, en de dood niet het laatste woord hebben. Als wij onze ogen opslaan naar de kruisigde Heer, worden we genezen van alle cynisme en zinloosheid en crisisgevoel. Het geeft ons de kracht om zelf het kwade te overwinnen door het goede. Laat anderen ons maar voor ezels verslijten. Die ezel bij de intocht mocht in elkaar geval de redder van de wereld dragen. Amen

Martin Los, emeritus pastoor