Tag archieven: Rome

Sermon on the 6th ordinary Sunday through the year February 13, 2022 Houten

Geplaatst op door
Beantwoorden

Treasures of the Church

“Blessed are you who are poor, for yours is the kingdom of God” Jesus says to the crowd that has flocked from all sides 1). In order to better understand the importance and meaning of these words, we must know that this is Jesus’ first sermon handed down to us. He has spoken before this moment in the synagogue where, of course, only devout Jews came, he has spoken to a large random crowd from a fishing boat. All people of Galilee, inhabitants of the countryside. The content of those speeches is not found in the Gospel. So you could consider them a try-out or rehearsal. Now he has descended from the mountain as a new Mozes to a flat area where many people can sit comfortably. Now there are also present inhabitants of the capital, Jerusalem, and the Jewish land around it, and even people from beyond the borders, from Tyros and Sidon. So for the first time, these different, often discriminating groups are all present, in all kinds and tastes, city and country and foreigners. Poor and rich. Ripe and green. A reflection of what the whole people of God might look like. Now also for the first time “the kingdom of God” is mentioned. “Blessed are you who are poor, for yours is the kingdom of God.”
It is all the more striking that as soon as the kingdom of God is mentioned, the poor take the lead: “Blessed are you who are poor, for yours is the kingdom of God”.
Jesus is not speaking about the poor here as in a political setting, he is speaking to the poor: “Blessed are you who are poor”. So it is a meeting. Jesus and the poor, face to face.
What do these simple observations tell us? I say “simple” because you don’t have to be a theologian or a priest to see this. It tells us that in the kingdom of God that Jesus proclaims, the poor come first. Not as an anonymous group of people you talk about and then mainly as a problem or a burden; no, as persons with whom you speak, with a name and a face. We all know that there is a huge difference between speaking about people and groups and speaking with each other. And most importantly, listen to each other. Because we often forget that speaking begins with listening. “Blessed are you who are poor, for yours is the kingdom of heaven.” Pope Francis repeatedly emphasizes that looking after the poor and listening to the poor is the core and the beginning of the kingdom of God. For that kingdom belongs to them, says Jesus,  so where they are the kingdom is.
This insight is not a recent thing, but is as old as the church. I am reminded of Saint Laurentius. He lived in Rome in the first half of the 3rd century. It was still the time of the Christian persecution. The consul of Rome desired to possess the treasures of the church. Laurentius, as a deacon, managed the church’s money, which was obviously intended for poor relief. Laurentius replied to the consul that he needed time to collect the treasures of the church. I’ll give you a day. If I don’t have them by then, pay me with your life, said the money-hungry magistrate. The next day, Laurentius came to City Hall in the company of a great multitude of poor people from every nook and cranny of Rome. The consul was indignant when he saw all those paupers. Are you kidding me? He said. “Your Honor Consul, the deacon replyed: ‘These are the treasures of the church.’
The poor are the true treasures of the Church because to them, as the Lord says, belongs the kingdom of God. So anyone who longs for the kingdom of God should be close to them and be happy with them.
When we talk about the treasures of the church we usually mean the art in the church and our beautiful buildings that are unfortunately getting emptier and emptier. Treasures whose maintenance weighs heavily on the budget. What we may have forgotten as Christians is that the church does not only consist of a beautiful building and a well-maintained worship service. Nor does it consist solely in transmitting the faith and teachings of the Church through catechesis, sermons and articles in the parish bulletin. All that too. But the Church also consists, first and foremost, of love and respect and genuine concern, first of all for the poor. Out of deep  sympathy for them.
Our current Pope himself is simply dressed and on foot on the street. He is often found among the homeless and inmates. In doing so, he proclaims by his own example that being a church begins there. If we want to recreate a vibrant community in our own hometowns, he tells us, we must rediscover the true treasures of the Church, the poor to whom the kingdom of heaven belongs to whom we ourselves would like to belong. A church full of life. A church that makes a difference. It is not just about helping them in need, making sure that no one goes hungry, by volunteering at the food bank or debt relief, or youth care and community work. It’s about being their allies, listening to them and learning from them. Jesus, who is the beginning and head of the Church, teaches us to see the poor and infirm with his eyes, teaches us to look into their eyes, with eyes of love, joy and also compassion when we are often powerless with them. with tears in his eyes.
This is not a moralistic trite talk. It is Jesus Christ’s invitation to look with his eyes and participate in the wedding feast that God the Father arranges for the Son in the communion of the Holy Spirit. Blesses you who are poor, for yours is the kingdom of heaven. Amen

Martin Los ©

Reading of the Gospel of this sunday: Luke 6:17,20-26
Picture: Christmas diner in the church San Egidio

Bartimeus, een ikonisch verhaal

Geplaatst op door
Beantwoorden

Preek op de 30ste zondag door het jaar in de Mariakerk en Willibrordkerk op zondag 24 oktober 2021

Een blinde langs de weg hoort dat Jezus voorbij komt. Hij roept “Heer, ontferm u over mij”1). Heer, kom mij te hulp. De leerlingen willen niet dat hun meester oponthoud heeft en proberen de blinde het zwijgen op de leggen. Ze denken aan de agenda. Ze hebben prioriteiten. Die hebben mensen en organisaties vaker in het leven. Dan worden mensen over het hoofd gezien.
Maar Jezus laat zich niet regeren door de tijd, want hij is geen slaaf van de tijd. Hij hééft de tijd.  Hij heeft alle tijd om te laten zien dat het rijk van God nabij is. Hij heeft de tijd voor de mensen die hij op zijn weg ontmoeten. En daarom luisteren wij nog steeds naar hem en daarom volgen wij hem op zijn weg waar die ons ook brengt.
Hij roept de blinde man niet zelf, maar hij geeft zijn leerlingen die eerst zo rigoureus waren, opdracht de blinde te roepen. Hij leert hen mensen langs de kant van de weg niet te passeren, maar erbij te roepen en bij hem te brengen. Hij leert hen mensen in beweging te zetten en niet meer langs de kant van de weg te laten zitten. Hij leert ze mee te laten doen en weer de weg op te gaan.
De man, die een naam heeft, – een naam die tot op heden voortbestaat: Bartimeús. Denk aan het gelijknamige Blindeninstituut – staat onmiddellijk op en snelt op Jezus toe. Hij mag dan wel blind zijn, maar daardoor zijn zijn andere zintuigen extra ontwikkeld. Vooral zijn gehoor. Die wijst hem bij gebrek aan zicht, feilloos de richting aan. Omdat mensen een beperking hebben moeten we hen niet buitenspel zetten. Ze blinken vaak op andere gebieden uit. En hij is zo kien dat hij zijn lange mantel afwerpt om niet te struikelen.
Jezus ziet de man niet als een geval. Hij vraagt hem persoonlijk wat hij verlangt. Wij vullen vaak al in wat iemand wil, vanuit een beschermende paternalistisch houding. Maar Jezus vraagt hem: “wat wil je dat ik voor je zal doen?” “Dat ik mag zien, meester!”. ‘

Bartimeus vraagt niet dat hij kan kijken, maar dat hij kan zien. Kijken doe je als je plaatjes bekijkt, of de wolken of het landschap of mensen die voorbij lopen.  Je vindt iets mooi of lelijk. Dat is kijken. Maar deze mens vraagt om te mogen zien. Zien is dat je de dingen op een afstand ziet. Met kennis. Dat er diepte is in wat je ziet. Dat je de goede richting kunt bepalen. Dat je een weg kunt kiezen. In veel talen is er een etymologische verwantschap tussen zien en weten.
Is dat niet wat we allemaal verlangen en wat ons zo vaak overkomt: dat we niet weten hoe we verder moeten met ons leven, met de wereld waarin we leven. Omdat het ons aan inzicht ontbreekt. Er komt zoveel op ons af en zoveel tegelijk. Alsof we in den blinde tasten.
“Ga. Uw geloof heeft u gered!” Ziet u: De man kan op weg gaan omdat hij kan zien. Dat was zijn verlangen: meedoen, mee tellen, de goede weg bewandelen, serieus genomen worden. “Uw geloof heeft u behouden”. Ondanks zijn blindheid had de man zijn vertrouwen niet verloren. De ogen van zijn geloof had hij altijd wijd open gehouden. Daarom zag hij wat velen niet zagen: dat Jezus de echte leermeester is op de levensweg. Dat hij de Herder is die zijn schapen weidt.

Lieve zusters en broeders, wij hebben ook vaak moeilijk omdat we niet zien. Maar Jezus zegt: Zalig zij die niet zien en toch geloven. Geloven is vertrouwen in Gods nabijheid en leiding. Wanneer we leven aan zijn hand. Als we dan roepen: Heer, ontferm u –  en dat doen u en ik voortdurend – dan zullen ons steeds de ogen geopend worden voor de weg die hij ons wijst. Laten we dus ons geloof serieus nemen en koesteren als het zintuig om Gods tegenwoordigheid in ons te leven te ervaren. Een hartelijke geloof helpt ons ook ook de waarheid van het Evangelie te zien als we wandelen in het spoor van Jezus. Geloof is alsof je blind bent en dat je juist daardoor des te beter Gods weg met ons ziet.
“Terstond kon de man zien en volgde Jezus op de weg”. Zijn weg was nu de weg die Jezus ging. Jezus die zelf de weg voor ons is.
Vorige week werd in Apeldoorn officieel voor ons bisdom de voorbereiding begonnen op de bisschoppelijke synode die begin 2023 in Rome gehouden wordt met de titel: voor een synodale kerk. Synode is een Grieks woord dat ‘samen op weg” betekent. In de kerk betekent ‘samen op weg’ altijd samen op weg met Jezus die gezegd heeft: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Het is de bedoeling dat parochies over de hele wereld meedenken, bidden en ideeën inzamelen om de Eenheid, de Active deelname en Missie van alle gelovigen te bevorderen. De bisdommen verzamelen de bijdragen en sturen ze per land naar continentale bisschoppen conferenties die ze op hun beurt naar Rome sturen. U zult er de komende tijd meer over horen.
Misschien voelen we ons als gelovigen ook als blinden aan de kant van de weg.
Maar Jezus Christus roept ons door zijn kerk om bij hem te komen en samen met Hem op weg te gaan. Zoals Bartimeus van wie we horen dat “hij terstond kon zien en Jezus volgde op de weg”

Martin Los, pastoor
1) Evangelie van deze 30ste gewone zondag door het jaar: Marcus 10:46-52