Kerstnachtpreek 2015 Mariakerk DeMeern/Leidsche Rijn

Kerstnachtpreek in de Mariakerk in De Meern, parochie Licht van Christus

kersstal2015

kerststal in Mariakerk De Meern/Leidsche Rijn

Lieve zusters en broeders, we vieren in de kerstnacht dat God zich met ons, mensen, verbonden heeft. Hij heeft zich met ons verbonden op de meest innige wijze door mens te worden. Nog wel als een kind. Nog wel als een kind van een gezin waarvoor eigenlijk geen plaats was. Vandaar dat ze de nacht doorbrachten in een verblijfplaats van dieren gezien de aanwezigheid van een voederbak.
Laat dit goed tot ons doordringen. God is in de wereld gekomen als een kind waarvoor eigenlijk geen plaats is. Als kind van Jozef en Maria voor wie eigenlijk geen plaats was.
Dat is in onze dagen bijzonder actueel door de vluchtelingen die op de deur van onze samenleving aankloppen, en die we ook vanavond in ons midden hier mogen begroeten.
Wat heeft onze God bezield om zich op deze wijze aan ons te verbinden? Waarom werd hij niet als een prins geboren?  Waarom daalde hij niet stralend als een goddelijke held uit de hemel?
Zo deed Hij om ieder mens te verzekeren dat hij of zij in Gods ogen er toe doet.
Dacht u dat in Gods oog een koning in een paleis meer is dan een vluchteling die huis en haard moest verlaten? God ziet ieder mens aan als een echt mens. Voor God zijn alle mensen gelijk. Ieder mens telt voor hem.
We zijn ons daar niet altijd van bewust. Maar dít is de volstrekt unieke boodschap die het Kerstfeest voor alle mensen inhoudt.
Een boodschap die voltrekt nieuw en uniek was in de tijd van Jezus’ geboorte. De wereld was ingedeeld in rangen en standen. Gewone mensen telden niet mee. Laat staan de vele slaven die helemaal geen rechten hadden en niet eens over hun eigen leven beschikten.
In die wereld kwam Jezus de Zoon van God ter wereld als een zuigeling in een voederbak. Om aan alle mensen te verkondigen dat God zich over hen ontfermt en hen aanneemt als zijn kind.
Het geloof in Jezus, het geloof in God maakt mensen vrij. Het verleent alle mensen een waardigheid die onafhankelijk is van of je rijk of arm bent, krachtig of gebrekkig.
Als je eenmaal in Jezus gelooft als de Zoon van God die in de wereld gekomen is, kan niemand je meer die vrijheid afnemen: die vrijheid van mensen die weten dat zij Gods kinderen zijn.
Niemand kan die vrijheid afnemen. Het geloof in Jezus Christus als verlosser maakt ons in geweten vrij. God kent onze harten. Hij is groter dan ons hart. Hij kent ons en vergeeft ons.
Het is die boodschap en het is dat geloof dat de kerk met vallen en opstaan en met hindernissen verkondigd heeft tot op deze dag. Het is deze boodschap die geleid heeft tot de vrijheidsbeleving zoals we die nu al decennia in Europa kennen.
Wie mogen die blijde boodschap vandaag opnieuw horen en vieren.
Velen in het Westen doen alsof die vrijheid de gewoonste zaak van de wereld is. Alsof het iets natuurlijk is. Maar dat is het niet.
Die vrijheid wordt van alle kanten aangevochten. Door hen die terreur zaaien. Die alleen al door angst aan te jagen vrijheid willen afnemen. Maar ook op vele andere manieren
Er is geloof voor nodig om in die vrijheid te geloven en zelf te beleven. Er is moed voor nodig. Er zijn keuzes voor nodig.
Het is begrijpelijk dat jongere generaties onze vrijheid vanzelfsprekend vinden. We spreken over vrijheid als een recht. En we voeren zelfs de mensenrechten in het vaandel. Terecht.
Maar laten we niet vergeten dat dit ooit niet zo was, en dat dit lang niet zo was. En laten we niet denken dat het vanzelf zo blijft.
Daar is geloof in die vrijheid als gave van God nodig. We staan er namelijk niet alleen voor. Want God is mens geworden. Hij heeft zich aan ons verbonden. Hij heeft ons daardoor allen vrijgemaakt.
Hoe kunnen we die vrijheid zelf blijven beleven en ook bewaren? Door het geloof in Jezus die als mens in de wereld gekomen is te koesteren. Door de gemeenschap met hem vol liefde te koesteren.
Maar ook door die vrijheid niet alleen als een recht te beschouwen waarbij je alleen aan jezelf denkt.
De christelijke vrijheid is dat je die vrijheid ook gebruikt om je over anderen te ontfermen die het moeilijk hebben.
Vrijheid kan alleen blijven bestaan en groeien als we niet in de eerste plaats aan onszelf denken, maar als we ons voor anderen inzetten, in het bijzonder voor de minsten der mensen.
We leven in een tijd waarin we aan veel beginnen te twijfelen. Heel veel zekerheden vallen weg. Veel mensen lijden aan angst en onzekerheid.
Dan is het juist belangrijk dat we ons afvragen wat echt waarden zijn waar je op aan kunt.
De vrijheid van Gods kinderen is de basis van alles. Die kan niemand ons afnemen. De vrijheid om te kiezen voor het goede. De vrijheid om anderen die het moeilijk hebben, lief te hebben. De vrijheid om te geloven in het rijk van God.
Alle zekerheden kunnen wegvallen, maar deze niet. Want het is een gave van God die zich aan ons verbonden heeft en mens geworden is. God heeft zich uit liefde en uit barmhartigheid over ons ontfermd.
Laten ook wij zoeken naar wat mensen bindt, en niet wat mensen scheidt. Hoe meer we van die vrijheid gebruik maken, hoe meer we in die vrijheid zullen groeien.
Het kind in de voederbak lacht ons toe. Het is met lege handen gekomen, maar het schenkt ons de kostbaarste gaven: de vrijheid van God kinderen.
Als wij dit kind in de armen nemen, telkens als we open staan voor de arme, de gebrekkige, de vluchteling, dan zullen we ervaren dat God ons in de armen neemt als zijn kind.
Paus Franciscus heeft dit jaar 2016 uitgeroepen tot heilig jaar, het jaar van de barmhartigheid. Laten we de barmhartigheid omarmen door de vergeving van onze zonden te vragen en te verkrijgen. Wie weet onder hoeveel balast we gebukt gaan, terwijl God niets liever wil dan dat we bevrijd zijn van die lasten.
En laten we ook elkaar barmhartigheid bewijzen door elkaar te vergeven. En door mensen in nood een plaats te geven in ons leven. Kerstfeest toont Gods mateloze barmhartigheid in dit kind.
Leve de barmhartigheid. Leve de vergeving. Leve de vrijheid. Amen

(c) Pastoor Martin Los

 

Homilie op de 3e Adventszondag 12/13 december 2015 in de Mariakerk De Meern

voorgeschreven Schriftlezingen voor deze 3e Adventszondag uit het universele  r.k. leesrooster voor zon- en feestdagen: 1e lezing Sefanja 3:14-18; 2e lezing: Filippenzen 4:4-7; Evangelie: Lukas 3:10-18

“Verheug u” klinkt het door deze Mis heen. “Verheug je” dat lijkt in deze tijd niet tegen dovemans oren gezegd. Het Sinterklaasfeest was nog niet voorbij, of iedereen stond in de startblokken voor de voorbereiding op het Kerstfeest.
Wie zegt dat mensen tegenwoordig niets meer met elkaar hebben, kijkt echt niet goed uit de ogen. Want Sinterklaas en Kerstmis zijn duidelijke tekenen van menselijke behoefte aan saamhorigheid, gedeeld vreugde en gezelligheid.
De grootwinkelbedrijven hebben dat heel goed begrepen. Dat ze er van willen profiteren kunnen we ondernemers niet kwalijk nemen.
Wie verongelijkt in een hoekje pruilt dat de samenleving individualistisch is geworden, kan nog wel iets van de winkeliers leren die weten dat mensen willen vieren.
Maar echt niet alleen van hen kunnen we leren. Als je ziet hoeveel mensen zich als vrijwilligers inzetten voor anderen, dan wrijf je je ogen uit.
Dat is op allerlei gebied zo. Ook onze parochie mag zich verheugen in honderden vrijwilligers, de leden van de koren niet eens meegerekend.
Laatst bleken zich in de stad Utrecht meer vrijwilligers aangemeld te hebben om vluchtelingen te helpen, dan er vluchtelingen waren. Uit niets blijkt dat mensen in onze tijd geen behoefte hebben aan contact.
Uit niets blijkt dat mensen niet bereid zijn iets voor anderen te doen. Het Sinterklaasfeest en het Kerstfeest zijn een feestelijke symbool hiervan. En als Kerst net voorbij is dient Carnaval zich alweer aan.

Maar er is ook een problematische kant aan de opeenvolging van feesten als Sinterklaas en Kerstfeest in onze tijd. Juist als het gaat om de behoefte om echt contact. Deze feesten gaan bijna naadloos in elkaar over. Dat is een teken van een algemeen verschijnsel in onze tijd. We leven van event naar event. Voor het gewone, alledaagse leven, lijkt steeds minder ruimte.
Je moet het leven vieren, hoor je van alle kanten.
De opeenvolging van feestelijk momenten in de samenleving zie je ook in de gezinnen en relaties. Wie het zich kunnen veroorloven leven van vakantie naar vakantie, en van uitje naar uitje.
Het gewone leven, de alledaagse omgang met elkaar lijkt daardoor zijn betekenis en glans te verliezen.
Dat is echt een reëel probleem.  Want het leven bestaat nu eenmaal voor het grootste deel uit wat gewoon en alledaags is.
Ook in de menselijke relaties ervaren we die neiging van alles een topervaring te maken. Huwelijken staan onder druk omdat elk moment tussen man en vrouw in hun ogen een hoogtepunt zou moeten zijn, sociaal, sexueel en spiritueel.
Het risico is dat je dan al snel teleurgesteld raakt in elkaar, en denkt dat je je vergist hebt.
Trouwens in de kerk komen we ook deze trend tegen, dat elke viering een nieuw hoogtepunt moet zijn. Een ware happening. Een gewone zondag is te gewoon.

koningmidas2015

Koning Midas verandert alles in goud

Wat ik hiermee wil aangegeven is dit. Als we in onze behoefte aan gemeenschap er teveel nadruk op gaan leggen dat elk moment eigenlijk een feest moet zijn, dan blijven we op den duur met een kater zitten.
De bekende mythe van koning Midas maak dit duidelijk. Omdat Midas iemand gered had, mocht hij van de goden een wens doen. Dat doet hij. Hij wenst dat alles wat hij aanraakt in goud verandert. Zo gebeurt het. Eerst is dat mooi. Wat hij aanraakt verandert in goud. Maar als hij wil gaan eten, verandert ook de druif die hij pakt goud. Ook het brood verandert in goud. Hij begint enorm honger te lijden. Ook zijn kind verandert in goud. Hij wordt eenzaam.
Niet goud, maar juist het gewone en alledaagse blijkt het nodigste te zijn voor zijn leven. Dagelijks brood, contact met gezin. Maar dat is onbereikbaar geworden. Want alles moest glanzen en werd zo ongenaakbaar.

Ziet u wat ik bedoel. Als we het gewone niet meer waarderen en alles een feest moet worden, dan beginnen we honger te lijden. Want juist het gewone, het soms saaie hebben we nodig om te kunnen leven. En om het leven met regelmaat echt te kunnen vieren.
Als alles top moet zijn, bereiken we ook elkaar niet meer. Dat is in het huwelijk en gezin zo, ook in de kerk en de samenleving.
Off-days zijn geen teken dat we niet echt leven, maar dat we even tempo moeten minderen. Saaie dagen en momenten van lummelen zijn geen verloren tijd. Ze zijn ons leven. We hebben ze nodig. We hebben ze nodig, juist ook om het leven op juiste waarde te schatten en te kunnen vieren.

kerststalikoon2015Hier raken we aan de boodschap van het feest van Christus’ geboorte waar we ons op voorbereiden. Het feest van Gods nabijheid. Want wat vieren we? Wat is de reden van onze vreugde? Dat God mens is geworden. Niet als een schitterende held die regelrecht uit de hemel neerdaalde in een spetterende vertoning.
Die nabije God werd geboren als een klein weerloos kind. Gewoner kan het niet. In een stal. Alledaagser en armoediger kan het niet. Zo wordt het gewone tot een paleis.

“Verheugt u” klink het door de hele viering op deze 3e adventszondag want het Kerstfeest is nabij. “Verheug u” zegt de profeet Sefanja tegen Gods volk.
“Verheugt u” roept de apostel zijn medegelovigen toe Dat is geen opdracht om voortdurend te zoeken naar nieuwe hoogtepunten en elk moment feest te vieren. “Verheug u” slaat juist op wat gewoon is. God zich ontfermt zich over zijn volk in al zijn armoedigheid. Dat is reden tot vreugde, zegt de profeet Sefanja.
En de apostel Paulus roept de gelovigen op zich te verheugen, telkens opnieuw, omdat God nabij is. Nabij in ons alledaagse bestaan.

We worden opgeroepen verheugd te zijn omdat God het gewone niet geminacht heeft, maar heeft uitgekozen als zijn plaats onder ons. Dat is reden om verheugd te zijn.
En daarom kunnen we in het dagelijks leven elkaar nabij zijn, vriendelijk zijn.
Kijk, waar dat gebeurt, waar mensen vriendelijk zijn voor elkaar, hoeven we niet van feest naar feest en van event naar event te leven, om uiteindelijk onbevredigd te blijven, teleurgesteld in elkaar. Met het katterige gevoeld dat we elkaar als mensen niet meer kunnen bereiken, zelfs in de intiemste relaties.
Waar we vriendelijk zijn, met innerlijke vrede omdat God nabij is en in onze harten woont, van ons zo gewone mensen, daar ervaren we het leven zelf als mooi en de moeite waard.
Dan hebben we ook alle reden om op bepaalde momenten feest te vieren met elkaar , ook en juist het Kerstfeest. Als we alleen feest vieren omdat we alleen feesten nog de moeite waard vinden, is het gauw afgelopen met de pret.
Laten we ons voorbereiden op het Kerstfeest vanuit die blijdschap dat God zijn neus niet opgehaald heeft voor ons gewone leven, Hij is één met ons is geworden. Een met ons opdat wij het gewone als geschenk van God ervaren, elk moment, opnieuw. Amen

© Martin Los, pastoor met dank aan Eva Illouz voor de mythe van Midas in verband met menselijke relaties