Lieve zusters en broeders, van Hosanna en zwaaien met palmtakken gaat het plotseling over in Kruisigt hem en spotten en spuwen.
De mensen die de oude profetieën kenden wisten uit de profeet Zacharia dat aan het einde der tijden de Messias zou komen vanaf de olijfberg en dat hij zou Jeruzalem zou binnen treden op een ezel.
Toen Jezus daar op een ezel de stad naderde grepen de mensen spontaan de takken van de palmbomen om de lang verwachte koning te verwelkomen.
Alleen, die koning bleek heel anders te zijn dan men zich had voorgesteld. Toen de overheden Jezus lieten geselen en hem samen met misdadigers tot de kruisdood veroordeelden, sloeg het enthousiasme van ontzetting over in hoon. Iemand die pretendeert de Messias te zijn, en zich even later zo in de kaart laat kijken doordat hij zich een doornenkroon op het hoofd laat drukken, verdíent het ook om veracht te worden, was de gedachte.
Hoe gemakkelijk slaat bewondering om in afwijzing en erger. Aanvankelijk werden Syrische vluchtelingen bewonderd om hun verlangen naar vrijheid, hun moed en enthousiast begroet. Maar nu gaan alle grenzen dicht. De negatieve verhalen over hen overheersen. Er is nauwelijks nog mededogen met deze stakkers wier huizen en steden in puin liggen. Alsof we helemaal geen moeite meer doen ons een beetje te verplaatsen in hen.
Ik denk ook aan de eenzame ouderen, de jongeren met psychische problemen, en zovele anderen die teruggeworpen zijn op hun lijden en gebrek. Alsof we door als maatschappij langs hen heen te leven, hen de indruk gegeven dat het eigen schuld is. Natuurlijk krijgen we dagelijks via krant, en tv en sociale media veel beelden en verhalen van leed te zien en te horen. Door die overvloed dreigen we af te stompen. Paus Franciscus heeft zeer onlangs een hele treffende uitdrukking gebruikt. Hij spreekt over de globalisering van de onverschilligheid.
Over de hele wereld zien we mensen massaal zich afsluiten voor het leed en verdriet van anderen, voor hun erbarmelijke omstandigheden.
Als mensen zich afsluiten voor het lijden van anderen, wordt ook het lijden in eigen leven tot een probleem waar we geen raad mee weten, iets wat we uit willen bannen. Maar is een leven waarin geen plaats is voor lijden, nog echt menselijk?
Als we onkwetsbaar zijn kunnen we geen liefde meer ontvangen, geen zorg meer waarderen, en ook niet meer echt genieten en dankbaar zijn. Christus ging het lijden niet uit de weg. Hij nam het bewust op zich. En zo is hij de verlosser van de wereld geworden. Dat is de boodschap van het Evangelie voor alle mensen. Een boodschap die wij als christenen mogen verkondigen aan iedereen.
Niet alleen door de indrukwekkende liturgie zoals vandaag met de Palmtakken en de Palmpaasstokken en de ontroerende lezing van het Lijdensverhaal, maar voor al door zelf niet toe te geven aan de onverschilligheid tegenover het leed van anderen.
“Bidt dat jullie niet in bekoring valt” zei Jezus vooraf tegen zijn leerlingen in de Hof van Getsemane.
Deze verleiding is ook in onze dagen heel actueel. Dat het lijden van anderen ons niets meer doet. Eeuwenlang wijden gelovige mannen en vrouwen, vooral religieuzen, zich aan de zorg voor zieken, gevangen, armen, daklozen. Ze brachten daardoor troost en vreugde aan talloze mensen. Maar ze verheugden zich er ook zelf in. De aandacht voor de gebreklijdenden maakte hen gelukkig.
Waarom zou dit in onze tijd niet kunnen? “Bidt dat jullie niet in bekoring valt”.
Laten we niet klagen en ontevreden zijn en ach en wee roepen over het leed in de wereld, maar laten we zelf troost en uitzicht schenken waar dat in ons vermogen ligt, en laten we tenminste meedogen hebben met allen die in nood zijn, en hen niet wreed behandelen of honen.
We staan soms inderdaad machteloos tegenover het lijden van anderen. Maar laten we niet onverschillig worden. Laten we ons op zijn minst in hun lot verplaatsen.
We loven Christus omdat Hij de zonden van de wereld heeft gedragen en zo voor ons de poort geopend heeft naar het eeuwige leven.
We vieren het vandaag als we bij elke stap in het lijdensverhaal bidden: “Wij aanbidden U Christus en loven U, omdat gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost”.
Maar we mogen een stap verder gaan en het geloof in de overwinning van koning Christus ook in praktijk brengen door niet ons eigen leed uit de weg te gaan, en ook niet het leed van de ander die op onze weg geplaatst wordt. Amen

(c) Martin Los